Өвсний гэгээ....
11 жил, 8 сар өмнө

   Ялан дийлэхийнхээ цагт би  би гэж цээжээ дэлдэх, ялагдан            дордохынхоо цагт бусдаас болсон мэт өширхөн гоморхох              хүмүүн гэдэг амьтанаас л шал өөр. Ертөнцийн бүх өнгө, ер бусын  гоо сайхныг өөртөө агуулах энэ өвснүүд надад зөндөө олон      зүйлийг хэлдэг ч ахиад л хүмүүний мөн чанараараа дөнгөж тал  хагасыг нь тэмдэглэж амждаг. Шүүдрийн дусал зуусан, сарны      гэрэлд салхинаа намуухан бөхөлзөх ганц хазаар өвс цэвэр    тунгалаг гоо үзэсгэлэнт бүсгүйтэй төстэй.

Намрын салхинд гунигтайяа бөхөлзөх энэ ганц хазаар өвс тулаанд амь     үрэгдсэн хүүгийнхээ толгойг түшин суугаа эх шиг харагдах нь ч бий.

        Сарны гэрэлд сүлэгдэн цайран буурал мөнгөн өвснүүд өөр гаригийн хүмүүс шиг харагдах нь жигтэй. Өвснөөс өндөргүй, өвснөөс намхангүй, өвснөөс илүү юмгүй, өвснөөс дутуу юмгүй амьдарч чадаж яваагаараа бахархан суунам.

Чимээгүйхэн ургаж, чимээгүйхэн гандаж чамаас юу ч үл нэхэн ирж буцах энэ өвснүүд үнэхээр атаархам.

                                                                                                         Цагаан өвс

                                                              Өнө эртийн, ноднин жилийн цагаан өвс өө?

                                                              Өнгө алаглан гэрэлтэж байсныг чинь би л  мэднэ ээ

                                                              Өөгүй тунгалаг нарны дор, цагаан бороонд

                                                              Өвс өвснөөс илүү гэрэлтэж байсныг чинь би л мэднэ ээ

                                                              Өдгөө нөмөрт чинь хоргодсон хаврын яргуй

                                                              Өнө эртийн юм шиг, ай уяхан замбуу тив ээ ?...

                                                                                                   2 .  Шүүдрийн дусал

                                                               Намрын хонгор салхи сэвэлзэнэ

                                                               Намуухан цэцэг навчис найгана

                                                               Нааш цааш бөөр нь бүлтэлзэж

                                                               Навчин дээр ганц дусал бөнжигнөнө

                                                               Найган бөнжигнөх шүүдрийн дусалд

                                                               Нартай, үүлтэйгээ тэнгэр багтчихаад

                                                               Намрын салхинд тогтож ядан

                                                               Наашаа ч үгүй цаашаа ч үгүй сандчина аа

 

                                                                                                3 .   Ижийгээ дуудахыг

                                                                           Зүсэр цагаан борооноор дээлээ нэвт норгон

   Зуслан дэнжийн нутгаараа морьтой ганцаар хэсэв

 Зүггүйхэн багын зусландаа ирээгүй их л удаж

 Зүс гандсан ганц шон л эгээгүй үлджээ

              Чулуу сүлжиж урсах хэлгий бяцхан горхины

                  Чухам хаана тэгтлээ умбаж шумбаад байсийм

                   Чулуу таалцаж чамтай үдийн наран голлуулж

                    Чухам яагаад ижийнхээ дуудахыг нь сонсоогүйм бол