Бизнесийн соёл төлөвшөөгүй, ажилтанаа тогтмол хөгжүүлэх тогтолцоог бүрдүүлээгүй, үйлчилгээний философио ойлгоогүй үйлчилгээнүүд хаа сайгүй. Хэрэглэгчээ дарамталдаг, эсвэл айлгасан. Гомдол гаргавал манайхыг доромжиллоо гэж хэлдэг. Ажилтан нь ч тэр, дарга нар нь хэрэглэгчээсээ уучлалт гуйхын оронд хэрэглэгчээ хий хоосон хардаж, чи хаанахын захиалгаар гомдол гаргав ч гэх шиг дайрч давшилж харилцдаг байдал хаа сайгүй байсаар байна. Хамгийн инээдтэй нь хэрэглэгчээ хэн ч биш мэт харж, өөрсдөд нь гомдол ч гаргах ёсгүй, өөрсдийгөө бурхан мэт бодчихдог байгууллага ч байна. Байгууллага бол бурхан хэрэглэгч бол загнуулж, зүхүүлж, доромжлуулж байх ёстой хэн ч биш амьтан мэтээр хандаж байгаа байгууллага олон байгаа нь харамсалтай. Тухайн байгууллагын дарга нь ширээний ард суугаад л хэн ч үг хэлэх ёсгүй, хэнтэй ч юу ч ярих ёсгүй хад чулуу, хаан заан мэт нэг хүн, өөрийгөө ийм байх ёстой гэдэгтээ итгэчихсэн гар. Хэрэглэгчидтэйгээ уулзаад, уучлал гуйгаад аятайхан харилцчихаж чадахгүй, хөөрхийс...

Хэрэглэгчидтэй харилцдаг болхи бүдүүлэг, хүй нэгдлийн үеийн арга барилаа одоо гээвэл таарна. Баахан мод устгаж, байшингийн хана заваартуулж цаас наагаад, хүний дургүй хүргэсэн баахан реклам цацаж дур, мөнгө хоёрыг үрнэ. Тэгээд үйлчлүүлэх гээд очихоор баахан хэлгүй хүүхэлдэйнүүд, олигтой нэг үг дуугарчихгүй, дуугарч ядаад, юм асуухаар загнаад, гомдол гаргавал бараг шууд доромжилно, хандлагаараа айлгаж, харцаараа зодно. Энд ямар нэгэн үйлчилгээний соёл, арга технологи гэж байна уу, хэ хэ. 

Хэрэглэгчидтэй харилцах арга барил улам бүр нарийсаад шинэ технологиуд нэвтэрч, хэрэглэгч анх босго давж мэндэлснээс эхлээд санал, гомдол, санаа оноо, үүх түүх, хэлсэн үг, гаргасан араншин бүрийг нь бүртгэж хадгалсан мэдээлэлдээ үндэслэн тухайн хэрэглэгчийн сэтгэл ханамжийг өндөр байлгах тактикаа боловсруулдаг болоод байхад, бид хэрэглэгчээ санамсаргүй зөрж өнгөрсөн зочин мэт харсаар. Тэр ч байтугай дэлгүүрт нэг хэрэглэгч санал гаргахад, яг тэр мөчид нь тухайн хүсэлтийн дагуу үйлдвэрлэж дэлгүүрээс гарахаас нь өмнө хүссэн бүтээгдэхүүнийг нь авчирч өгдөг тийм хурдтай ажиллаж байгаа үйлдвэр ч байна. 

Харин бидний бодит байдал:

Жишээ 1: Номхоон, зэрэгц
Ажлын ойролцоо "Үндэсний бууз" гэдэг нэг газар байна. Ойролцоо болохоор гүйгээд орчихно. Өнөөдөр ороод, хоолоо бичүүлэх гээд зогсож байсан. Тэгсэн касс нь - Ёо, ёо , би 4 гаргүй ш дээ, байж байгаач дээ (Уг нь би хурдал гэж хэлээгүй). Тэгээд сайн санааны үүднээс, үйлчилгээгээ жаахан ч гэсэн сайжруулаг гэж бодоод, - Та үйлчлүүлэгчиддээ, гаргүй энэ тэр гэж ойлгомгүй юм хэлэхийн оронд, зүгээр л "Уучлаарай, түр хүлээгээрэй" гээд хэлчихэж байгаарай гэж хэллээ. Тэгсэн чинь бүүр загнаж байна. - Мөрөөрөө юмаа идэхгүй, юун олон үгтэйн, за... н .. э..   х..  б ..ю..  о үгтэйн бэ, харцаараа бараг л зодлоо доо...  Сайн санаад хэлсэн үгнээсээ болж загнуулж, хараалгуулсан хүн хоол идэх ямар ч хүсэлгүй болчлоо. Тэнд хүнд дарамтлуулж номхон зогсож байж хоол идэх шаардлага ч надад алга. Тэгээд гарч явахдаа, энд дахиж хэзээ ч орж ирэхгүй гэж өөртөө хэллээ. Би зүгээр л, тайван сайхан хоолоо, уур уцааргүй орчинд, хэн нэгэнд хялалзуулалгүйгээр идчихээд л гараад явмаар байна. 
За энэ ч ингээд өнгөрдөг юм байж. Гэхдээ энэ буузны газрын цаана бас л Монгол хүний амьдрал байгаа. Тиймээс энэ олон "ууртай буузнууд"аа яаж гоё үйлчилгээтэй болгож тэр дэлхийн алдартай гамбирнуудтай өрсөлдүүлий дээ? 
Яаж? яаж?
Үйлчилгээний байгууллагын удирдлагууд ажилчиддаа анхаарал тавьж үйлчилгээний соёл энэ тэр зааж сургамаар юм аа. Тэгвэл нэг ч гэсэн үйлчлүүлэгчээ алдахгүй шүү дээ. Аль аль талдаа бодмоор юм их байна.

Жишээ 2: Өөр үнэтэй талх
Нэг дэлгүүр талхныхаа үнийг буруу бичихээд, 50 төгрөгөнд юун сүртэй юм бэ? гээд бухимдаад байсан. Тэд нар нэг талхны мөнгө 600 төгрөг алдаж байна л гэж бодож байгаа байх. Гэхдээ, тэр талхыг насан туршдаа худалдаж авах нэг худалдан авагчийг алдаж байгаагаа мэдэхгүй байгаа нь, бодохгүй байгаа нь даан ч харамсалтай. Тэр дэлгүүгээр дахин орж, хүмүүсд загнуулмааргүй байна. Хүмүүсийн хялалзаж, зэхэлзсэн гараас талх авмааргүй байна. 
Зүгээр л хэнийг уурлуулахгүй, хэнд ч уурлахгүй, уурлах ямар нэгэн шалтгаан байхгүй, сайхан талхаа аваад л, тайван сайхан амьдармаар байна. Хуурамч, хөндий, хоосон бөхөлзөж нахилзахыг биш, зүгээр л намайг хүндэтгэж харилцаасай гэж хүсэж байна. Би зөвхөн ТАЛХ БИШ, талхтайгаа хамт СЭТГЭЛ ХАНАМЖ худалдаж авмаар байна. Сэтгэл ханамжийг өгч чадвал, талхных нь үнэнээс 3 дахин илүү үнэ төлөхөд ч бэлэн байна. 50 төгрөгнөөс болж нервтэж амьдралынхаа үнэ цэнэтэй хором мөчийг уурлаж бухимдаж өргөрөөмөөргүй байна.

Жишээ 3: Тасалбарын цаг солиулах гээд загнуулав
Өргөө кино театрт 19:10 цагийн үед. Тасалбар түгээгч нь надаас цаг асуугаагүй, 19.20 юм байна гэж бодоод биччихэж, Цагийг нь лавлан харсан чинь 19:20 гэсэн байлаа. 21.40-р солиулах гэсэн тасалбар түгээгч нь уурлаад, билет гарнаас шүүрээд л, би өрөнд орохоор болчлоо, цагийг чинь асууж бичүүлээ биз дээ гэх мэт тасалбараасаа хэтэрсэн олон үг хэлж загнаж дайрч байна. Үргэлжлэлийг

Санал: Монголын нэг ч гэсэн үйлчилгээний байгууллага хэрэглэгчидтэй зөв сайхан харилцаж, үйлчилгээний чанараа сайжруулаасай, үйлчилгээний чанар гэдэг бол хананд өлгөсөн өргөмжлөл, шар бичигтэй цэнхэр тууз биш гэдгийг ойлгоосой, ажилтаныхаа хөгжилд анхаарал хандуулаасай, ажилтан бол байгууллагын гол баялаг гэдгийг ойлгоосой, хэрэглэгч бол дайраад өнгөрдөг зочин биш байгууллагын оршин тогтнох үндэс гэдгийг ухаараасай, хэрэглэгчтэй харилцдаг шинэ дэвшилтэт арга технологиудыг ашиглаасай гэдэг үүднээс энэ саналыг бичлээ. Бид жинхэнэ үйлчилгээг хүсэж байна... Үйлчлүүлэгчээ хайрлаж, хүндэтгэж, хүн гэж харилцдаг байгууллага МАШ ОЛОН БОЛТУГАЙ.

Ж.Лувсандорж