Ялагдашгүй бүсгүй чамд зориулсан шүлэг
11 жил, 8 сар өмнө

Тэнгэрээр нэг амьсгалах шиг уужим
Энгээр нэг суниах шиг тэнүүн
Төгс төгөлдөр амьдрал, өөрийнхөөрөө
Зургаан тэрбум хүн чамайг “хэрэггүй” гэсэн ч
Чи өөрийн зорилготой ирсэн
Зуур таарсан хүн нүүррүү нулимсан ч
Би утга учиртай явсан
Ирсэн шалтгаан минь төгс төгөлдөр
Хийх үйл минь бүтээн туурвих
Хэн ч өгөөгүй өөрөө бүтээх хувь тавилан
Зуурдын орчлон үүрдийн мөн чанарт минь
Юу юм бэ?!!!
Зуур замд хэсэг саатаад, инээмсэглээд өнгөрөх төрх
Түүнтэй би өмнөх насандаа учирж байсан
Зүүдэндээ харсан инээмсэглэл
Сэтгэлд чинь хэн нэгэн хүйтэн мэсээ дүрж чадахгүй
Чиний сэтгэл чиний эзэмшил
Мууг хийх завгүй ээ, амьдрал богинохон
Сайханд тэмүүлэх нэг л агшинд, амьдрал бүтнээрээ
Цаг хугацаа зогсох мэт төгс төгөлдөр агшинг
Хүлээж биш бүтээж амьдарна.
Чамайг тэвэрч, нүдрүү чинь ширтээд
Нүдэнд чинь байгаа галыг өрдөөд
Сэтгэлд чинь байгаа хүчийг бадраагаад
Дотор чинь байгаа хайрыг хөглөөд
Ундраад байгаа бүхнийг УНДРААХЫГ хүссэн
Ундраагийн дотор байгаа ШИНЭ УНДРААГ УНДРААХЫГ хүссэн
Ундраагаас сайхан бүхнийг нь ундрааж
Нуугаад байгаа нууцыг нь
Дараад байгаа авъяасыг нь
Цоожлоод байгаа зүрхийг нь
Зүрхэнд нь байгаа жаргалыг нь УНДРААХЫГ хүссэн
Аавынх нь нэрлэсэн охин УНДРААг
Ахиж олдохгүй ОЮУНЫ УНДРААг
Садарч үл дуусах энэрэнгүй СЭТГЭЛИЙН УНДРАА
Эдэлж үл дуусах АЗ ЖАРГАЛЫН УНДРАА
Энэ бүхнийг чинь би чиний дотроос чинь тэмтэрч олохыг
Бэдчиж мэдрэхийг
Амсаж хүртэхийг 
Чихэнд чинь хэлэхийг
Уруулаас чинь амсахыг
Ухаанаас чинь цацрахыг
Ундаргаас чинь ундрахыг
Угаасаа учрахыг
Ууланд ургахыг
Учралд итгэхийг
Урамаасаа уулгахыг
Ундрааж чадвал ундрааж
Ундаргаас нь амсаж
Тэгээд жаргаад...
Ундрааж эс чадвал 
Ууландаа авираад
Зуун жил даянчлаад
Уулын булагаас амсаад
Тэгээд жаргахыг ...
Хайрлах ёстойг нь хайрлаж
Харамлах ёстойг харамлах гэж
Хийх ёстой зүйлээ хийх гэж
Хийх ёсгүй зүйлээсээ хэдэн бээрийн цаана төрөөд
Учрах ёсгүй учралдаа баяртай гэж хэлээд
Учрах ёстойтойгоо учирж
Аз жаргалтай үгсээ шивнэлдээд 
Зуун жил амьдарсан ч тэр мэдрэмж нь шинэ хэвээрээ байхыг үзэх гэж
Нулимсны цаадах жаргал
Бүгээний цаадах гэрэл
Хувцасны цаадах үзэсгэлэнг үзэх гэж энд ирээд
Хажуу гудамжинд чинь үргэлж байсан
Хүнийг яаж хайрладагыг чи мартаагүй ээ
Чи зүгээр л айж байгаа
Чамд маш их хайр байгаа ч
Чи өөрийгөө хүлж байгаа
Чамайг шархлуулах тусам, үгүй ээ
Чиний зөвшөөрөлгүйгээр хэн ч чамайг шархтуулж чадахгүй
Яагаад зүрх сэтгэлээ чи өөрөө эзэмшээгүй юм бэ?
Өнгөрсөний шарх сорвийг
Өнөөдөр сэдрээх  хэрэг байна уу?
Өчигдөр өнгөрсөн амьдралаар өнөөдөр амьдрах ёстой юу?
Гоо үзэсгэнг чинь гундааж үл чадах
Нэр төрийг чинь түмэндээ дэвслэвч хэрхэн харлуулж үл барах
Хайрыг чинь хөргөх гээд хөлдөөж үл барах
Ундаргыг чинь ширгээх гээд ширгээж үл хүрэх
Даравч далдайж Булавч бултайх
Инээсэн уруулыг чинь жимийлгэх гээд гуниг нь хүрэлцэхгүй
Гэгээн сэтгэлийг чинь харлуулах гээд будаг нь дууссан
Сэтгэлийг чинь сэвтээх гээд үг нь хүрэлцээгүй 
Чи энэ насандаа дүрэлзэх учиртай гал шүү
Энэнээс цааш ундрах учиртай ундрага шүү
Учир нь чи Ундраа
Утга учир нь Ундрах

Зургийн эх сурвалж: В.Ундаа "Мөрөөдөл"